اصولِ قرآنیِ مذاکره‌ی با غرب

قرآن کتاب هدایت برای تمام انسانها در تمام اعصار و قرون می‌باشد. تعالیم قرآن، تعالیم تک بعدی و یک جانبه نگری به انسان نبوده، بلکه با تکیه بر سعادت حقیقی انسان، او را در تمام مراحل زندگی فردی و اجتماعی به سوی کمال و سعادت حقیقی‌اش رهنمون می‌شود. حال اگر ما بخواهیم زندگی امروزمان را بر اساس تعالیم این کتاب الهی تنظیم نموده و نظام آن را به نظم قرآنی انتظام بخشیم، این کتاب مقدس ما را بدین هدف راهنما خواهد بود.

آنچه را که ما در این مقاله‌ی کوتاه- با توجه به فضای حاکم مذاکره‌ی کشور عزیزمان با غرب- بدان از دیدگاه قرآن خواهیم پرداخت اشاره و بیان یک سری از اصولی است که ما آن را «اصولِ قرآنیِ مذاکره‌ی با غرب»، می‌نامیم. اصولی که با تکیه بر آیات این کتاب الهی بدست آمده و ما را در ارائه‌ی یک روش قرآنیِ مناسب و مورد رضای الهی یاری می‌کند. و لازم است نماینده‌گان مذاکره کننده از طرف ملت ایران اسلامی به این اصول توجه نموده و خود را ملتزم به آن بدانند.

رفاه عمومی و غنیّ نمودن نیازمندان وظیفه‌ی دولت اسلامی

اسلام دینی است که تأمین رفاه عمومی مردم را از حقوق مسلّم آنان دانسته و آن را وظیفه‌ی حاکم نظام اسلامی می‌داند. در عصر حاضر بنابر حکم قانون اساسی که بر پایه‌ی نظام تفکر اسلامی و عقلایی بنا نهاده شده مسئولیت امور اجرایی از جمله تأمین رفاه عمومی، با توجه به فرایند انتخابات، از طرف ولایت فقیه به شخص منتخب مردم احاله می‌گردد. بنابراین شخص منتخب مردم موظف است به عنوان کارگزار ولیّ فقیه متحمّل این امر خطیر شده و مسئولیت اجرای این امر بردوش او می‌باشد.

حال باید دید از دیدگاه اسلام وظیفه رئیس امور اجرایی کشور چیست؟ و مردم چه حدّی از رفاه را به عنوان حق خود می‌توانند از او مطالبه کنند؟

آیه مباهله در منابع اهل سنت و شیعه

روایات شرح واقعه

الدر المنثور فى تفسیر المأثور    ج‏2    38    

و أخرج البخاری و مسلم و الترمذی و النسائی و أبو نعیم فی الدلائل عن حذیفة ان العاقب و السید أتیا رسول الله صلى الله علیه و سلم فأراد أن یلاعنهما فقال أحدهما لصاحبه لا تلاعنه فو الله لئن کان نبیا فلاعننا لا نفلح نحن و لا عقبنا من بعدنا فقالوا له نعطیک ما سألت فابعث معنا رجلا أمینا فقال قم یا أبا عبیدة فلما قفا قال هذا أمین هذه الامة.

منظور عرفاء از عدمی و خیالی بودن موجودات چیست؟(استاد یزدان پناه)

دریافت
حجم: 1.3 مگابایت

پرسشی از محضر برادران اهل سنت

 حدیث غدیر در صحیح مسلم، مسند احمد و در بسیارى از منابع حدیثى اهل تسنّن چنین آمده است که راوى گوید:

رسول خدا صلى اللَّه علیه وآله براى ما خطبه خواند. « ر. ک: صحیح مسلم: 4/ 1873، حدیث 36، مسند احمد بن حنبل: 5/ 498، حدیث 18815»

در تعبیر دیگر، راوى مى‏گوید:

متن حدیث غدیر به روایت اهل سنت:

به دو متن از حدیث غدیر که در مصادر معتبر اهل تسنّن آمده است اشاره می‌نماییم:

به روایت احمد بن حنبل

احمد بن حنبل در کتاب مسند خود، به سند صحیح از زید بن ارقم چنین نقل میکند:

همراه رسول خدا صلى اللَّه علیه وآله در سرزمینى به نام «خمّ» فرود آمدیم. پیامبر خدا صلى اللَّه علیه وآله به نماز امر فرمود و در شدّت گرما نماز را به پا داشت و پس از آن براى ما خطبه‏اى ایراد فرمود. براى آن سرور- با پارچه‏اى که بر درخت تنومندى انداخته بودند- سایبانى آماده شد.

آن بزرگوار در ضمن خطبه‏اش چنین فرمود:

ألستم تعلمون؟ ألستم تشهدون أنّی أولى‏ بکلّ مؤمن من نفسه؟؛

متن کامل خطبه غدیر خم با ترجمه فارسی

بخش اول: حمد و ثنای الهی 

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی عَلا فی تَوَحُّدِهِ وَ دَنا فی تَفَرُّدِهِ وَجَلَّ فی سُلْطانِهِ وَعَظُمَ فی اَرْکانِهِ، وَاَحاطَ بِکُلِّ شَیءٍ عِلْماً وَ هُوَ فی مَکانِهِ وَ قَهَرَ جَمیعَ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِهِ وَ بُرْهانِهِ، حَمیداً لَمْ یَزَلْ، مَحْموداً لایَزالُ (وَ مَجیداً لایَزولُ، وَمُبْدِئاً وَمُعیداً وَ کُلُّ أَمْرٍ إِلَیْهِ یَعُودُ). بارِئُ الْمَسْمُوکاتِ وَداحِی الْمَدْحُوّاتِ وَجَبّارُ الْأَرَضینَ وَ السّماواتِ، قُدُّوسٌ سُبُّوحٌ، رَبُّ الْمَلائکَةِ وَالرُّوحِ، مُتَفَضِّلٌ عَلی جَمیعِ مَنْ بَرَأَهُ، مُتَطَوِّلٌ عَلی جَمیعِ مَنْ أَنْشَأَهُ. یَلْحَظُ کُلَّ عَیْنٍ وَالْعُیُونُ لاتَراهُ. 

ستایش خدای را سزاست که در یگانگی اش بلند مرتبه و در تنهایی اش به آفریدگان نزدیک است؛ سلطنتش پرجلال و در ارکان آفرینش اش بزرگ است. بی آنکه مکان گیرد و جابه جا شود، بر همه چیز احاطه دارد و بر تمامی آفریدگان به قدرت و برهان خود چیره است. 

افزایش مقام امامان در دنیا

سؤال: آیا جایگاه امامان در دنیا در حال افزایش است؟ یا از همان اول،همه مقامات و کمالات را دارا هستند؟

پاسخ اجمالی:

کمال، حقیقتی غیر محدود می‌باشد و انسان اگر چه در برخی از مراتب به جهت محدودیت آن مرتبه، با کمال محدود و غیر متناهی مواجه است، لکن در بعضی از مراتب؛ همانند سیر در اسماء و صفات حق(سیر بالحق فى الحق)؛ به جهت عدم تناهی ذات و صفات حقّ، با حقیقتی غیر متناهی و کمالاتی غیر قابل احصاء مواجه است. بنابراین انسانِ قابل و مستعد، در سیر تکاملی خود، حدّ مشخص و محدودی ندارد. اهل بیت اگر چه در طیّ برخی مقامات واجد مرتبه‌ی کامل آن مقام هستند، ولی در سیر در اسماء و صفات حق به جهت عدم تناهی ذات، تا ابد در حال تکامل خواهند بود.

پاسخ تفصیلی: