پرسشی از محضر برادران اهل سنت

 حدیث غدیر در صحیح مسلم، مسند احمد و در بسیارى از منابع حدیثى اهل تسنّن چنین آمده است که راوى گوید:

رسول خدا صلى اللَّه علیه وآله براى ما خطبه خواند. « ر. ک: صحیح مسلم: 4/ 1873، حدیث 36، مسند احمد بن حنبل: 5/ 498، حدیث 18815»

در تعبیر دیگر، راوى مى‏گوید:

متن حدیث غدیر به روایت اهل سنت:

به دو متن از حدیث غدیر که در مصادر معتبر اهل تسنّن آمده است اشاره می‌نماییم:

به روایت احمد بن حنبل

احمد بن حنبل در کتاب مسند خود، به سند صحیح از زید بن ارقم چنین نقل میکند:

همراه رسول خدا صلى اللَّه علیه وآله در سرزمینى به نام «خمّ» فرود آمدیم. پیامبر خدا صلى اللَّه علیه وآله به نماز امر فرمود و در شدّت گرما نماز را به پا داشت و پس از آن براى ما خطبه‏اى ایراد فرمود. براى آن سرور- با پارچه‏اى که بر درخت تنومندى انداخته بودند- سایبانى آماده شد.

آن بزرگوار در ضمن خطبه‏اش چنین فرمود:

ألستم تعلمون؟ ألستم تشهدون أنّی أولى‏ بکلّ مؤمن من نفسه؟؛

متن کامل خطبه غدیر خم با ترجمه فارسی

بخش اول: حمد و ثنای الهی 

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی عَلا فی تَوَحُّدِهِ وَ دَنا فی تَفَرُّدِهِ وَجَلَّ فی سُلْطانِهِ وَعَظُمَ فی اَرْکانِهِ، وَاَحاطَ بِکُلِّ شَیءٍ عِلْماً وَ هُوَ فی مَکانِهِ وَ قَهَرَ جَمیعَ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِهِ وَ بُرْهانِهِ، حَمیداً لَمْ یَزَلْ، مَحْموداً لایَزالُ (وَ مَجیداً لایَزولُ، وَمُبْدِئاً وَمُعیداً وَ کُلُّ أَمْرٍ إِلَیْهِ یَعُودُ). بارِئُ الْمَسْمُوکاتِ وَداحِی الْمَدْحُوّاتِ وَجَبّارُ الْأَرَضینَ وَ السّماواتِ، قُدُّوسٌ سُبُّوحٌ، رَبُّ الْمَلائکَةِ وَالرُّوحِ، مُتَفَضِّلٌ عَلی جَمیعِ مَنْ بَرَأَهُ، مُتَطَوِّلٌ عَلی جَمیعِ مَنْ أَنْشَأَهُ. یَلْحَظُ کُلَّ عَیْنٍ وَالْعُیُونُ لاتَراهُ. 

ستایش خدای را سزاست که در یگانگی اش بلند مرتبه و در تنهایی اش به آفریدگان نزدیک است؛ سلطنتش پرجلال و در ارکان آفرینش اش بزرگ است. بی آنکه مکان گیرد و جابه جا شود، بر همه چیز احاطه دارد و بر تمامی آفریدگان به قدرت و برهان خود چیره است. 

افزایش مقام امامان در دنیا

سؤال: آیا جایگاه امامان در دنیا در حال افزایش است؟ یا از همان اول،همه مقامات و کمالات را دارا هستند؟

پاسخ اجمالی:

کمال، حقیقتی غیر محدود می‌باشد و انسان اگر چه در برخی از مراتب به جهت محدودیت آن مرتبه، با کمال محدود و غیر متناهی مواجه است، لکن در بعضی از مراتب؛ همانند سیر در اسماء و صفات حق(سیر بالحق فى الحق)؛ به جهت عدم تناهی ذات و صفات حقّ، با حقیقتی غیر متناهی و کمالاتی غیر قابل احصاء مواجه است. بنابراین انسانِ قابل و مستعد، در سیر تکاملی خود، حدّ مشخص و محدودی ندارد. اهل بیت اگر چه در طیّ برخی مقامات واجد مرتبه‌ی کامل آن مقام هستند، ولی در سیر در اسماء و صفات حق به جهت عدم تناهی ذات، تا ابد در حال تکامل خواهند بود.

پاسخ تفصیلی: